“奉孝,汝终于来了。”
名唤奉孝的文士惫懒โ的坐在台阶之上,苦笑道:“说吧,文若你唤我来,究竟是为何事?”
rgin-bott:2๐0px;
height:2๐6px;
}
border:๘1pxsolid#00cນ98๖d;
ileirong-ulli{
line-ๅheight:24๒px;
height:26px;
float:left;
border:1้pxsolid#00c98d;
rgin:5px;๙
line-height:2๐4๒px;
padding:05e!iortant;
float:left;๙
border-radius:๘5px;
rgin:5px;
text-align:๘center;
paທdding:05e!iortaທnt;
baທckground:#0่0c9๗8d;
border-radius:5px;๙
}
text-align:center;
ileirong-ๅullia{
background:#ี00c9๗8d;
lor:#fff;๙
}
}
ileirong-ullia{
lor:#ีfff;
}
王朗无奈,只得退至山阴之野布阵。两ä阵对圆,于禁出马,谓王朗道:“吾奉命兴仁义之ใ兵,来安浙江,汝何故相助袁氏暴虐之贼?”
王朗亦出马骂道:“韩易赘婿螟蛉贱儿,既得中原之地,而又强并我江东地界。贪心不足,小心死于非命也。今日特与袁氏雪仇!”